Nog 2 nachtjes

voor het eindelijk gaat gebeuren.
Vanmorgen kreeg ik ontbijt op bed en heb ik samen met Lieske lekker liggen knoedelen. Mijn kleinste meisje is ook groot geworden en verlaat het nest.
Alles voelt vreemd - niets is meer zoals het was. Eigenlijk is dat elke dag wel zo maar dat voel ik nu heel duidelijk.
Een apart gevoel - een beetje loskomen van alles en iedereen om je heen. Terugtrekken in je eigen schulp omdat ik straks ook alleen ben. Gelukkig weet ik uit eigen ervaring dat ik daar niet bang voor hoef te zijn. Dit jaar precies 30 jaar geleden ben ik (bijna 18 jr) alleen met rugzak door Nrd.- Midden- en Zuidamerika getrokken. Destijds geinspireerd door Joost die toen net 1,5 jaar in Argentinie had gewoond. Deze reis staat mij nog helder voor de geest en ook de kracht die het mij heeft gegeven in de 30 jaar daarna.
Wel bijzonder dat ik, 30 jaar later, weer wordt uitgezwaaid door Joost. Dezelfde Joost - mijn rots in de branding - mijn soulmate door dik en dun!