Portomarin

Dat was een mooie wandeldag! Vanmorgen om 8.00 uur uit O Brea vertrokken - het 100 km. punt van de Camino. Het was nog best fris dus bij de eerste refugio lekker koffie gedronken met een stuk cake. Eten ze hier wel vaker als ontbijt! Toen ik weer was opgewarmd verder op de Camino. Het lijkt hier wel Engeland of Zwitserland met heuvelachtig landschap - super groen overal - en schitterende smalle paden door mini mini dorpjes. Er is hier echt heel veel verval - dat valt op. En niet wegens de recessie, maar duidelijk al jaren geleden verlaten panden in slechte staat. Buitenkansje voor wie eens iets anders wil! Maarrrr dan moet je wel van bezoek houden, d.w.z. niemand in de winter en in de zomer iedere dag van ca. 6 AM tot 6 AM. En hard werken; bedden verschonen, eten bereiden, vriendelijk zijn tegen iedereen(!) en de boel schoonhouden. Voor wie wil: grijp je kans!!
De paden gingen wel weer steil omhoog en idem omlaag... de knie heeft het overleefd maar is er niet echt blij mee. En dan te weten dat er morgen weer een op en neer dag komt, maar dan maar 8 km. geloof ik.
De Koekkoek zat op me te wachten om 08.00 uur en gedurende de dag is hij bij me gebleven. Ook de krekels lieten van zich horen. De heerlijke geur van de gele brem blijft mij nu levenslang bij en die andere plant waarvan ik maar schrijf dat het jasmijn is, maar dat moet ik toch echt nog even googelen. Ruikt echt HEERLIJK!
Halverwege in de bergen in een nieuwe albergue (in maart geopend) 4 leuke dames ontmoet. 3 uit Canada en eentje uit Australië. Vier vriendinnen vanuit Pamplona samen op stap. Zeer gedurfd vind ik: met name met z´n viertjes op pad gaan! Eentje had al een spier probleem onder haar voet gehad - langs het ziekenhuis geweest en een paar dagen met de trein-bus gereisd terwijl de anderen verder liepen.
Ze wilden een foto van mij... (?) omdat ze mij een held vonden dat ik alleen reis.
Ik heb geprobeerd uit te leggen dat dat juist gemakkelijk is, maar dat ging er niet helemaal in.
We hebben een interessant gesprek gehad over toeval en de manieren om de Camino te beleven. Het zijn echt leuke dames!! Wellicht zie ik ze nog een keer.
Dat is zo heerlijk; om elke hoek is weer iets nieuws te ontdekken. Of je loopt door of je stopt en kijkt of het wat voor jou is. Dat vind ik echt de ultieme vorm van vrijheid op de Camino.
Ik dacht een fijn hotel te hebben gereserveerd, maar het bleek een duffe ingestofte boel te zijn! Dus de reservering weer ongedaan gemaakt en terug Portomarin in. Het is niet echt een mooi dorp. Het ligt tegen de berg aan, omdat de oorspronkelijke stad nu onder water ligt. Het moest onder water dankzij de nieuwe dam die in 1963 werd gebouwd! Vreemd idee dat die stad daar nog ligt..brrrrrrr Je komt de stad binnen over een hele hele lange brug en weet dan dat daaronder, diep in het donker, de oude stad ligt.... doodeng!
Maar goed - het centrum is 1 lange straat met een paar winkeltjes en 2 internetcafees. Mijn hotelletje ligt naast de Kerk en is een piepkamertje met 2 bedjes aan de achterkant. Lekker rustig slapen dus.
Oh ja, over rustig slapen gesproken: gisteren het voetbal..... alle Spanjaarden volledig op tilt na de winst: toeterende auto´s in Sarria; zelfs vuurwerk!
Gelukkig had ik dubbele ramen en heb de airco met fan aangezet: ohropax in en heerlijk liggen slapen.
Heb snel even tussendoor de jasmijn gegoogled en ja, die ben ik ook vaak tegengekomen maar is niet de bloem die ik bedoel.... het heeft allemaal kleine steeltjes - geel en zacht oranje. Ziet er vreemd uit en groeit in een struik.
Nou, wie het weet mag het mailen!
Het is heerlijk WARM WARM WARM hier maar ik vind het niet erg. Zorg gewoon dat ik vroeg wandel zodat ik in de middag een beetje kan relaxen. Had er vandaag wel heel lang over gedaan dus heb mijn siësta gemist. Ach ja, kan morgen misschien wel weer.