Palas de Rei..... klinkt bijzonder!

Nou, het is niet echt groot hier hoor! Drie bochten in de weg en dan ben je er zomaar weer uit...
Gisteren was een slakkentocht wandeldag. De zon was zeer aanwezig (28 graden, dus in de zon nog een paar tandjes meer!) maar ik was pas om 14.00 uur op mijn slaapplek.
Het was werkelijk genieten de hele dag, ondanks de hitte. Letterlijk stapje voor stapje heb ik gezongen, genoten, appeltje gegeten op de Camino in de berm en weer genoeg foto´s gemaakt om jullie straks uit te nodigen voor een foto-weekend, haha.
De Camino ging door heerlijk geurende dennenbossen en prachtige vergezichten met groene bomen en gras. Het gaat nog steeds heuvel op en heuvel af, maar het maakt mij niet zoveel meer uit.
Ik realiseer me dat de horizon verandert. D.w.z. dat er links, rechts, voor of achter mij geen bergen met sneeuw meer zijn. Ze zijn weg en komen ook niet meer.... ik ga nu echt richting Santiago en naar zee-niveau. Vreemd gevoel.
De muziek die ik had gedownload (380 nrs) verveelt nog steeds niet. Ze worden gehusseld, dus ik weet nooit welk nr. de volgende zal zijn. Toch lijkt het steeds op mijn emoties te zijn ingesteld. Het versterkt mijn gevoelens enorm en ik geniet er dan ook heel erg van! Ze zullen mij altijd weer terug brengen naar de Camino.
Gisteren een heerlijke avond in de zon naast het barretje gehad, waar ik tot zonsondergang de enige klant was. Heb genoten van het eten en de avondzon, die zo brandde dat ik mijn stalen schelpje (klinkt lelijk, maar dat is hij niet!) op mijn rug moest draaien, voordat er brand zou ontstaan.
Vanmorgen ben ik om 6.45 uur vertrokken. Wilde niet dezelfde fout maken als gisteren om tussen 12 en 2 nog te moeten lopen.
Ik was nog geen 5 min. op weg of ik werd ingehaald door een vriendelijke jongen die vroeg of hij met mij mee mocht lopen. Natuurlijk! Dat is de eerste keer dat iemand mij dat vraagt. Ik heb hem wel gezegd dat als hij sneller wil, hij dat zeker wel moet doen. Hij is zo braaf; Keith, 20 jaar uit Toronto. Hij heeft een grote zwarte pet op en een zwarte bril. Zijn spraak doet me denken aan Frank-Jan. Hij vertelt dat hij op school een essay had geschreven over Jacobus en toen de Camino wilde lopen. Hij wil graag arts worden, maar dan moet hij wel hoge cijfers halen, anders wordt hij niet toegelaten. Zijn reden voor het samen lopen was dat hij van mij wilde weten wat ik had geleerd op de Camino. Wat mijn ervaringen waren en wat hij daar van zou kunnen leren. Is toch geweldig! We hebben gezellig gebabbeld, maar ik merkte wel dat ik toen dus geen oog meer had voor de Camino - okee, de drie slakken die ik tegenkwam heb ik netjes ontweken, maar mieren heb ik niet gezien en verder ook niet van de omgeving genoten. Wel van zijn gezelschap. Na ca. 4,5 km. besloot ik een koffie te nemen - had ik nog niet gehad! en wilde ik een banaan aan hem meegeven, maar dat hoefde hij niet. Okee Keith, Buen Camino! Ik zal hem zeker niet meer zien hier want hij wil morgenavond in Santiago zijn.... okeee!
Het was weer intens vandaag...... alles - de hele setting - de natuur - de muziek - mijn gedachten. Ja, ik heb God al een aantal keren ontmoet op deze Camino!
Rosita was zo lief om mij energie te sturen voor mijn knie en echt heus: zo goed als GEEN last meer gehad vandaag! Nogmaals dank Roos! XXX