Ik leef nog!

Voor al die mensen die zich nu vreselijk ongerust hebben gemaakt (zoals Rosita, haha); ik ben weer veilig thuis. Mijn schoonzus heeft mij na 3 uur opgepikt bij Hotel Oud London. Toen had ik inmiddels 1,5 uur gedwaald in de 71 ha grote bossen van Austerlitz. Toch wel vervelend als je denkt een short-cut te nemen en het pad maar langs het spoor blijft lopen en vervolgens een paar rare wendingen neemt om vervolgens weer op het punt aan te komen waar je toch echt een uur eerder ook al liep....grrrrrr. Maar - loslaten is het motto, ik had de kilometers toch maar mooi in de benen en dat was tenslotte het doel van de oefening.
Anne-Joke heeft mij (na het tonen van mijn Pelgrimspas) liefdevol verzorgd met soep, brood en een kopje thee. Toen ik weer op adem was kwam de "voetendoos" van A.J. op tafel. Ik zal hier niet ingaan op haar tenen-ellende, maar wil wel graag vermelden dat ik dolblij ben met haar goede adviezen én de super zachte "rolletjes" voor onder mijn tenen.