2,5 uur gewandeld

wederom bij de St. Helenaheuvel: minder kans op verdwalen en lekker dichtbij. Het miezerde de hele tijd, maar dat mocht de pret niet drukken. Bij de uitkijktoren zag ik een zwarte hond rennen maar zag er geen baasje bij. Even later kwam hij weer bij mij staan - drijfnat en een beetje ontredderd. Gelukkig had hij een naamplaatje om (Branco!) met gsm-nr. er op. Ik belde het nummer en kreeg een hele opgeluchte vrouw aan de telefoon die druk op zoek was naar haar hond. We spraken af aan de rand van het bos, ca. 15 min. wandelen. Omdat ik geen zin had om in de regen mijn rugzak open te maken om op zoek te gaan naar mijn extra veters (als riem) bedacht ik mij dat het misschien ook wel met de handvaten van de wandelstokken zou kunnen. Dat heb ik geweten, want Branco luisterde prima naar het commando zit, maar dat was dan ook alles. Het beestje had een enorme power dus trok mij zo ongeveer de heuvels door op weg naar de parkeerplaats. Baasje met kinderen helemaal blij, dus ik ook!