dinsdag 3 maart 2009

Dan maar op mijn gympen gaan wandelen...



..... dat was niet zo slim. Wel voor de algehele conditie, maar niet zozeer voor mijn voeten. Mijn hallux bleef wel rustig, maar gympen geven blijkbaar niet de steun die je nodig hebt als je stevig door wilt wandelen.
Maarn stond gisteren op het programma; met muziek in de oren over de heuvelrug, langs de drukke weg naar Maarn gewandeld. Daar ben ik de bossen in gegaan. Tot mijn verbazing stond daar opeens een schitterend landhuis - de Hoogt. Zo ontdek je naast schitterende natuur ook nog eens schitterende bouwsels. Het voelt zo bijzonder als je, zo lijkt het, alleen door zo'n enorm groot bos loopt. Aan de ene kant een beetje eng, maar als je dat los kunt laten wordt het net alsof je een boek leest.. het is nieuw en spannend - je kunt allerlei dieren tegenkomen die in het wild leven en je in jouw achtertuin niet ziet. Ook de sferen variëren. Soms vind ik het heerlijk op een bepaalde plek, terwijl ik 10 meter verderop om mij heen kijk en het gevoel heb dat ik daar niet graag wil zijn. Dan is het een kwestie van doorlopen!
Hopelijk komen mijn schoenen nu heel snel, want ik wil ze dolgraag gaan inlopen!