Gisteren stond Zeist op het programma

want woensdag wordt mijn Margriet 21 jaar! dus er moest nog het e.e.a. worden geregeld....
Na het regelen van het e.e.a. ben ik opgewekt uitgestapt aan de rand van Zeist, klaar voor de tocht terug naar huis.
Muziekje in de oren (loopt toch wel stimulerend) en met het vooruitzicht dat ik bij het station een broodje zou gaan kopen ging ik vrolijk op pad.
Alles ging goed, totdat het niet goed ging: er zijn steeds twee tenen van mijn rechtervoet die na ca. 1 uur gaan protesteren. Ik heb het idee dat ze worden afgeknepen en daardoor enorm pijn gaan doen. Zo irritant, dat ik maar ben gestopt; schoen uit; sok uit.... vervolgens zie ik twee gezonde tenen - echt niets vreemds aan te zien (behalve dan dat Joost vindt dat mijn tenen net garnalen zijn, maar dit terzijde). Ik heb ze bemoedigend toegesproken, sok weer aan, schoen weer aan en maar losjes gestrikt zodat ze meer ruimte hebben. Dit heeft uiteindelijk wel geholpen want al vrij snel had ik de vaart er weer in....totdat.... ik toch echt mijn hallux valgus weer voelde. Een schoonheidsfoutje bij mijn aflevering in de rechtervoet: zo'n gezellige knobbel aan de zijkant van voet. ALARM ALERT ALARM als deze lieverd gaat ontsteken - heb ik 25 jaar geleden meegemaakt - dan ben ik echt de klos want dan wordt er gewoon NIET gelopen van de botpijn.
Dus.... wat nu te doen. Ik was 1,5 uur onderweg en had nog 0,5 uurtje te gaan. Flauw om dan Joost te bellen: kom je me halen? Alternatief: schoenen uit en verder op de wandelsokken (het zijn tenslotte wandelsokken..). Daar liep ik dan, met de wandelschoenen om de nek.
Twee asielzoekers kwamen mij tegemoet lopen: hahahahaha!!!!!! die bleven me echt aanstaren - kijkend van de schoenen naar mijn sokken en terug. Het was zo grappig!! Het is zo heerlijk om te zien hoe mensen reageren als je iets doet dat ze niet verwachten. Ik liep echt te genieten.
De laatste meters over ons stenen grindpad waren niet meer grappig want dat deed gewoon pijn. Maar goed - ik had het gered! Kiek en Joost keken wel wat eigenaardig op van mijn oplossing van het probleem, maar waren al snel weer terug in hun schaakspel. Ze kennen mij tenslotte al wat langer!
Conclusie na onderzoek op het web: wandelschoenen horen 1 tot 1,5 maat groter! te worden aangeschaft, aangezien je voeten opzwellen. Logisch natuurlijk. Deze goede tip had Bever Zwerfsport mij destijds niet verteld helaas. Dus nu z.s.m. nieuwe wandelschoenen aanschaffen! Als dit de oplossing is voor mijn probleem, dan zou dat geweldig zijn. Nog tijd genoeg om ze in te lopen voor 11 mei...