Ja, hoe zou het er nu uitzien...

Blijkbaar was er zoveel mist dat de foto er niet goed door kon komen. Nou, dat betekent dus dat jullie zelf zullen moeten komen om het te zien.
Ik kan alles wel leuk omschrijven maar wat de werkelijke impact van deze ruim 3,5 week is geweest is niet in woorden te pakken. Daarvoor moet je zelf de stoute schoenen uit de kast trekken: beetje oefenen vooraf en dan gewoon gaan! Ik kan het je van harte van harte van harte aanbevelen en dat meen ik oprecht. Ieder zal zijn eigen Camino lopen, maar 1 ding hebben we wel gemaan; de magie voelt iedereen.
Goed - vannacht heeeerlijk geslapen terwijl ik de regen buiten hoorde kletteren.
Ik ben uiteindelijk met de bus naar richting het hotel teruggereden. Het was echt te nat en ik had geen regenjas bij me.
Daar aangekomen alles klaargemaakt voor de dag van vandaag. Voor het eerst had ik ontvangst van de BBC Worldnews! Rustig in bedje naar de BBC gekeken en rond tienen licht uit. Vanmorgen werd ik vanzelf wakker rond 7.45 uur. Het ontbijt hier is vanaf 8.15 uur, dus vrolijk opgestaan. Vanavond is La Ultima Noche!
Het ontbijt doet mij denken aan Italië - heerlijke verse cakes voor ontbijt! verse jus etc. Het zonnetje schijnt en het ruikt er vreselijk lekker in de tuin. Volgens de eigenaar is het gewoon de ochtendgeur maar ik weet zeker dat er hier ergens een heerlijk ruikende plant staat. Ik heb hem overigens niet ontdekt..
Na het ontbijt toch voor de zekerheid de regenhoes en jas aan want in de verte zijn donkere wolken.
Daar ga ik dan - de bijna laatste keer! Moet de heuvel weer op naar de doorgaande weg en vervolgens bijna loodrecht omhoog door het eucalyptus bos op zoek naar de Camino... het is verder lopen dan gedacht, maar uiteindelijk zie ik in de verte een poncho met man eronder lopen dus weet ik dat ik de Camino weer heb gevonden. Het begint een beetje te regenen. Als ik op een lange weg kom tel ik wel 12 Pelgrims in de verte: de meeste met poncho, wat een raar gezicht is. Het lijken wel allemaal monsters met grote hoge bochels!
Ik moet bij Monte del Gozo zijn, maar dat heet hier allemaal zo en het duurt langer dan verwacht. Heuvel op en af en dan toch weer op! En dan opeens staat dat enorme monument daar bovenop de berg. Slierten mist kruipen er omheen. Een heel apart gezicht. Een vriendelijke mevrouw zonder ervaring neemt een foto van mij met mijn camera (veel te dichtbij). Er is een klein kapelletje waar ik mijn stempelkaart zelf afstempel (nog 3 lege vakjes op mijn tweede kaart - die zijn voor morgen!). Buiten staat een klein tentje waar je koffie en fris kunt kopen, maar ik wil nu wel graag mijn hotelletje vinden.
Dan gaat de weg naar beneden en zie en hoor! ik Santiago. Grote wegen die bij elkaar komen in de verte. Jeetje - nu moet het hotel wel komen.... maar het komt niet. Ik bel tenslotte aan bij een huisje langs de Camino. Een slaperige jongen in pyama (schat) doet open. Hij denkt dat het de weg naast zijn huisje omhoog is, maar weet het niet zeker omdat hij er nog niet zo lang woont.... grrr. omhoog is prima, maar dan wel als ik zeker weet dat het daar is. Geen keus, dus heuvel op.. En jawel hoor.
Ik zit nu in een soort BOOTCAMP: Barak 5, kamer 66!!! HAHAHAHA. Maakt mijn niet zoveel uit, maar had het mij anders voorgesteld. Afijn, er is dus internet (poepduur!) dus ik ben tevreden. Ga zo een stokbroodje bestellen en dan mijn navel zoeken om er naar te blijven staren tot morgenmiddag ehmmm Joost landt om 17.00 uur, dus voor die tijd hoef ik nog niet te vertrekken...
Oh ja, vergeet al 3 weken lang om mijn intimi te vertellen dat het voor de anjers geen feest is op de Camino!!!! (een soort van cryptogram, maar zij begrijpen het wel!).
Goed lieve mensen - even iets eten - siësta en dan zien we wel weer verder wat de dag gaat brengen.
Het is wel heel spannend hoor om morgen dan eindelijk mijn Joost weer te zien en hem alle verhalen te vertellen in geuren en kleuren en misschien ook een aantal foto´s, alhoewel ik echt denk dat ze op een t.v. scherm 10000 x beter uitkomen maar dan moeten we zo lang wachten...