COMPOSTELA VERDIEND!

Dat was gisteren een lange dag wachten op Joost. Na het ontbijt nog even op de kamer gebleven op Monte de Gozo. Ik werd wakker van het kletterende geluid van de regen op de tegels naast de barakken. Dat was ook wel de voorspelling, maar ik had gehoopt op beter weer!
Gelukkig kon ik nog een tijdje naar Roland Garros kijken - halve finale van Federer tegen een Argentijn. En zelfs de kwalifictie-races van de Grand Prix heb ik zitten kijken - d.w.z. geen flauw idee wie nu eigenlijk de beste tijd had, maar ik had iets te doen!
Rond enen leek het op te klaren dus, regenjas aan, tas met jas aan en de berg af, eindelijk naar Santiago!
Vreemd - er liepen voor en achter mij nu Pelgrims - meer dan ik gewend was, allemaal met hetzelfde doel.
Al wandelend werd de regen van een beetje, naar meer, naar gewoon vreselijk veel! Mijn broek was inmiddels zeiknat geworden. Nu is het wel een sneldrogende afritsbroek, maar de regen was echt sneller! Halverwege de stad ben ik maar een kroegje in gegaan om een beetje te drogen.
Nu heb ik al 3,5 week een ongebruikte regenbroek in mijn rugzak meegesleept, maar dacht hem vandaag echt niet nodig te hebben: foute inschatting dus!
Na een kopje koffie toch maar weer doorgelopen. Ik had met Joost afgesproken dat ik niet naar de Kathedraal zou gaan voordat hij er zou zijn, dus daar moest ik niet heen. De enige manier om daar niet heen te gaan is om in het centrum de pijlen dus niet te volgen, maar her en der te vragen naar het Oficina van de Pelgrims. Want, zo had ik mij bedacht, als ik toch uren moet wachten dan doe ik dat liever daar. Dan droog ik een beetje op en heb ik mijn Compostela straks als Joost er is en hoeven we niet samen in de rij te gaan staan.
Zo gezegd zo gedaan en na een beetje zoeken vond ik in het oude centrum het kantoor. Grote houten deuren, daarna een mooie hoge hal met veel steen en hout en daarachter weer een halletje met een brede grote oude houten trap naar boven. De treden al aardig ingesleten door al mijn voorgangers! Gelukkig kon ik direkt doorlopen en kwam op de eerste étage waar ongeveer 14 mensen voor mij stonden te wachten totdat ze het kantoortje binnen konden gaan. Een ruime kamer met houten vloeren en drie mensen achter een lange balie die vrij vlot iedereen hielpen. Na ongeveer 20 minuten wachten mocht ik mijn paspoort en twee Pelgrimspassen vol met stempels overhandigen. Dit werd netjes gecontroleerd en in orde bevonden. Vervolgens zocht ze mijn namen op in het Latijn en deze werden door haar op de Compostela geschreven! Met kokertje voor de Compostela en de rugzak weer op vertrok ik uit het kantoortje. Dat was het dus. Ik heb hem. Zo gek!
Toen maar op zoek naar een rustig plekje om mijn dagboek te schrijven. Het oude centrum is schitterend. Gelukkig auto-vrij, behalve voor een enkele taxi en smalle gezellige straatjes. Sommigen half overdekt, prachtige oude ronde zuilen - heel bijzonder sfeertje.
Ik liep een restaurant binnen dat er heel gezellig - Brussels uit zag, met houten lambriseringen - houtsnijwerken, heerlijke grote zetels.... mijn plekje voor de middag. Toen ik in de deuropening stond zag ik de Canadese vrouw die ik de week daarvoor in een restaurantje had gesproken. Ze had zo´n last van haar heup dat ik haar adviseerde om de taxi te nemen! Later vertelde ze mij dat ze nadat ik weer was vertrokken in tranen was uitgebarsten (nee, ik was heel lief geweest hoor, maar het werd haar gewoon teveel). De barman had toen een taxi voor haar geregeld en ik zag haar inderdaad een half uurtje later voorbij rijden en ze draaide zich om en we zwaaiden naar elkaar. In het volgende dorp heeft ze drie dagen rust gehad en is vervolgens weer gaan lopen. Daarna ben ik haar nog 1x tegengekomen en nu dus weer!
Het werd een bijzondere middag. Ze is Reiki-master en had bijzondere dingen meegemaakt deze Camino. Blijkbaar moest ik haar nog even tegenkomen voor het voorbij zou zijn. Hierdoor heb ik mijn dagboek dus niet meer aangeraakt, maar dit terzijde.
Langzaam bouwde de spanning zich op: Joost zou mij bellen als hij in de taxi zat. Ik kreeg rond half 4 een sms-je dat hij bijna, door vertraging, de vlucht vanaf Madrid had gemist, maar gelukkig net niet.
Ik had al ruim 1,5 week de lange zwarte pruik in mijn tas, dus vertelde dit aan de Canadese. Ze vond het een prachtig plan. Toen de sms om 17.15 uur kwam dat Joost in de taxi zat kon de pruik eindelijk op. Op dat moment brak de zon door, dus hup, zonnebril er ook maar bij op. Toen zijn we samen langzaam naar het plein gelopen. Toen we het plein op liepen zag ik Joost al zenuwachtig staan met zijn video in de hand en de tas op de grond. Wij liepen samen al babbelend naar de Kathedraal en ik maakte een foto van haar. Zo leken we echt twee toeristen, alhoewel ik de enige op dat moment was die met een rugzak op het plein liep.
Joost rook onraad en floot ons fluitje, dus ik keek naar hem en deed of ik hem voor het eerst zag.... hahahahah! Hilariteit alom - hij was er, ik was er - het was gelukt, Santiago hier ben ik - Jip daar ben ik weer! Zo raar!! Joost bleef maar filmen en uiteindelijk liet de Canadese ons samen achter en vertrok zij. Toen zei Joost, waar is mijn tas en ik zag hem een eindje verderop nog staan, dus liep er naartoe. Toen draaide ik mij om en daar stond mijn vader! samen met Marijke. Wat een surprise!! Dit had ik echt niet verwacht. Keek voor de zekerheid nog wel even achterom of de kinderen er ook waren, maar nee - de verrassing was nu compleet. Zij hadden de hele middag door de stad gelopen en wisten dat ik er ook was, maar niet waar. We zijn natuurlijk eerst de Kathedraal in gegaan waar ik de Heilig Jacobus heb bedankt voor mijn veilige tocht en vervolgens zijn overblijfselen in kist heb mogen aanschouwen. De Kathedraal is enorm met werkelijk gigantische Engelen die aan het plafond hangen! We hebben gegeten in dat heerlijke restaurant waar ik de middag had doorgebracht. Zij sliepen ook in ons hotel, in het centrum van Compostela.
Op onze kamer stond keurig mijn doos met slaapzak, slaaplaken, t-shirts en schone broek klaar.
Morgen vertrekken zij weer terwijl wij nog tot woensdag hier blijven.
Vandaag zijn ze naar Finisterre gegaan - wij hebben de mis van 12.00 uur meegemaakt, waar werd genoemd dat er een Holandesa uit Léon was aangekomen. Om 11.00 uur zaten we er al en dat was niet onverstandig. Om 13.00 uur zat het helemaal bomvol met mensen op grond en hangend tegen pilaren. Ongelooflijk! Een brave non zong alle liederen met een Engelenstem voor. Helaas werd het grote vat vandaag niet heen en weer gezwaaid (ik rook nl. heel lekker!).
De hele hele hele dag regent het al. Nu ook weer: het stroomt door de straten bergafwaarts.
Gisteravond hebben Joost en ik al samen alle foto´s snel doorgekeken (rond de 1200!)
en heeft hij ook een idee van wat ik heb meegemaakt.
Het is zo ontzettend gezellig dat hij er ook is omdat het anders denk ik best moeilijk is om een beeld te vormen van "De Pelgrim". Voor mij inmiddels heel bekend, maar voor hem nu ook. Langzaam komen er verhalen boven van dingen die ik heb meegemaakt en die niet op de weblog staan. Er zijn er namelijk zo ontzettend veel, dat ik toch wel blij ben dat ik ook een dagboek heb bijgehouden!
Nou ja, behalve gisteren en vandaag dan.... maar daar heb ik deze blog dan weer voor.
Dank voor jullie lieve mailtjes en sms-jes!!!! Het lijkt alsof er nu een einde komt aan de berichtgevingen, maar wie weet komt dat boek er echt....

De Camino gaat verder - het leven gaat verder - er zullen dingen veranderen - ik heb veel geleerd en veel na kunnen denken - het was een uitzonderlijke ervaring voor mij enne.... op 22 januari had ik het al geschreven: zónder blaren! Eigen(wijs)heid - klopt! Dus lieve mensen, wat JIJ gelooft is WAAR!!

Mijn gevoel zegt dat iedereen die daartoe in staat is deze reis tenminste 1x in zijn leven zou moeten maken. Maar dan moeten in positieve zin - ik ben ontzettend dankbaar dat ik het mee heb mogen maken!
Ik hoop echt dat er, wie weet door mijn verhalen, mensen zijn die nu ook besluiten om de Camino te gaan lopen.
Wie je ook bent: je mag altijd contact met mij opnemen en ik help je graag verder!
liesvellinga@hotmail.com

Het was heel bijzonder om op deze manier bijna iedere dag met jou te delen, alhoewel ik misschien geen idee heb wie jij bent...
Ik wens jou alle goeds toe op jouw Camino - Ultreia - Aupa - Casi - Buen Camino!