Heel veel bergen....

gisterochtend was de dag van de ´levensgevaarlijke route langs de weg´ volgens het boek van HP Kerkeling. Hij zou een volgende keer zeker de bus nemen op dit traject. Prima idee - ik heb geen zin om hier platgereden te worden, dus informeer en hoor dat er 2x per dag een bus richting het westen gaat. Om 08.35 sta ik braaf aan de rand van het dorp bij de bushalte. Er waren er meer: 4 Noren (middelbare leeftijd) en 2 Japannertjes (twintigers). De bus was laat, maar dat is Spanje, maar hij kwam. Een ritje van ca. 15 minuten in de bus langs inderdaad wandelende Pelgrims, maar er is nu wel degelijk een afscheiding gemaakt. Hoe dan ook, het is een saaie route want de weg is vrij druk dus echt genieten doe je daar volgens mij niet. Ik ben toch blij met mijn keuze en stap uit om 09.00 uur waar de Camino zich weer van de weg afsplitst. Gelukkig het weer heerlijk weer. Grappig genoeg maakt mij dat op zich al helemaal tevreden. Ik hoor de vriend Koekkoek weer! Hij blijft de hele dag weer bij me. Er moet vandaag wel geklommen worden, maar ik weet dat het de laatste berg is van de Camino.... tenminste, dat kijk ik zo even na. Het pad gaat over de Roman route, dus dat betekent dat er grote lompe stenen liggen en dat is niet gemakkelijk klimmen! Ik ben ontzettend blij met de stokken, want ze geven enorm veel steun.
De uitzichten zijn ademmbenemend mooi. Gelukkig dat we toch de nieuwe camera hebben aangeschaft, want zo kun je het mooi meenemen en bewaren.
Mijn plan was helemaal niet om de hele berg te beklimmen, maar zo wandelend ging het eigenlijk weer prima. Nee.....nog steeds geen ene blaar als enige hier op de Camino!
Halverwege ging het zo belachelijk steil omhoog en kwam ik in een plaatsje met een Albergue. Ik had het helemaal gehad en was als 7e daar aangekomen. Dat betekent dat je in elk geval een bed hebt. Er was een mooie waterput waar je lekker met je voetjes in kon waden, dus schoenen uit en in het ijskoude water. Daarna even op een klein houten bankje gelegen. Ik moest hier dan maar blijven. Eerst wachten tot het 14 uur werd want dan ging de albergue pas open. Een vriendelijke Duitse hospitalera deed open en noteerde van iedereen de namen. Een overnachting was 5 euro, inclusief ontbijt. Er was inmiddels een colonie Duitsers gearriveerd en eerlijk gezegd had ik helemaal geen zin om hier de rest van de middag en avond in dit gehucht van 3 huizen te blijven. Dus, moed bij elkaar en toch een half uurtje uitgerust besloten op tot de top te gaan. En.... dat heb ik bereikt - rond 4 uur.
Gisteravond een bijzonder gesprek gehad met een Zweedse (mijn leeftijd) en een Ier (stukje jonger) over het maken van de beslissing voor jezelf om gelukkig te zijn. Hij heeft daar moeite mee omdat hij denkt of weet dat hij dan andere mensen zal kwetsen. Interessante materie. Volgens mij is hij gewoon homo en staat de deur op een kiertje maar durft hij niet. En ik....durf het hem niet te vragen. Het is een lief mens, maar heel kwetsbaar. Ik zie ze zo hier in het hotel voor het ontbijt.
Had net besloten hier nog een nacht te blijven. Ik zit al op de helft (150 km) en heb elke dag gelopen, dus had ik wel verdiend. Blijkt nu dat hier alles vol is. Was ik vergeten, het is weekend en dan komen de toeristen die de kamers in hotels boeken...grrrrr. We zullen zien. Er is nog een plaatsje vlakbij; misschien dat ze daar nog een hotelkamer vrij hebben. Zo niet, dan is het óf de Albergue óf doorlopen. Het zonnetje schijnt alweer, dus heb net een prachtige foto naar het dal gemaakt, waar de wolken beneden nog hangen!
Nou lieve mensen, voor jullie is het ook bijna weekend dus maak er iets moois van!