En af en toe wordt er ook nog gewerkt

dus dat betekent dat de knietjes en voeten weer wat rust krijgen en dat was ook nodig na de laatste paar wandelingen. Dus morgen weer op pad.
Ik merk dat ik het leven in twee werelden niet gemakkelijk vind. Aan de ene kant loop ik met mijn hoofd al op de Camino, maar aan de andere kant ben ik nog hier en gaat het leven zijn dagelijkse gang.
Gelukkig kan Joost het zich wel voorstellen en geeft hij mij die ruimte zoveel mogelijk.